Çeşitli faktörler göz önüne alındığında, bu teorinin dayanağı, bir ülkenin coğrafi konumu, stratejik müttefikleri, savunma sistemleri ve nükleer silahlarının sayısı gibi faktörlerden etkilenebilir. Ancak, tek bir ülkenin tamamen güvende kalabileceğini iddia etmek oldukça zor ve tartışmalı bir konudur.
Hakemli bilimsel dergi Nature’da yayımlanan bulgular, pek de iç açıcı değildi. Yaklaşık 100 patlamanın yaşandığı, nispeten küçük bir nükleer savaş senaryosunda bile (örn. Hindistan ve Pakistan arasındaki bir savaş) atmosfere 5 milyon ton parçacık salınacağı tespit edildi.
Bu da dünyadaki çoğu insanın yüzde 8 oranında daha az kaloriye erişebileceği ve sonraki yıllarda 255 milyon kadar insanın kıtlığa yenik düşeceği anlamına geliyordu.
Örneğin ABD ve Rusya arasında binlerce bombardımanla sonuçlanabilecek topyekün bir savaş senaryosunda ise atmosfere 150 milyon ton parçacık salınacağı hesaplandı. Bu da insanların bugünkü kalori alımlarından 4’te üçünü kaybedeceği anlamına geliyordu. Bu senaryoda dünya çapında 5 milyar insanın açlıkla yüzleşeceği saptandı.
Ancak ilginç şekilde Avustralya’nın, dünyanın geri kalanından daha güvende kalacağı ortaya çıktı. Veriler, Avustralyalıların nükleer felaket sırasında kalorilerinin en az yarısını bölgede ilkbaharda yetişen buğdaydan karşılayabileceğini gösterdi.
Üstelik simülasyonlar, bu mahsulün veriminde ancak minimum seviyede bir düşüş meydana geleceğini ortaya koydu. Hatta belki de hafif bir kazanç bile sağlanabilirdi.
Simülasyonlarda Yeni Zelanda’nın gıda arzı da pirinç gibi ekinlere bel bağlayan ülkelere kıyasla daha az etkilendi.
Öte yandan araştırmacılar nükleer yıkımı takiben yaşanacak sosyopolitik kargaşanın bu senaryoları değiştirebileceğini vurguladı. Makalede konuyla ilgili şu ifadelere yer verildi:
“Nükleer savaş gerçekten çıkarsa, Avustralya ve Yeni Zelanda muhtemelen Asya’dan ve gıda güvensizliğinin görüldüğü diğer ülkelerden mülteci akınına maruz kalacaktır.”